Ο δημοκρατικός τρόπος για να εξουδετερωθεί η Χρυσή Αυγή, ειδικά στον δήμο της Αθήνας, είναι οι δυνατές υποψηφιότητες με πολιτικό πρόσημο και ατζέντα. Μόνο έτσι θα επιστρέψει η φασιστοειδής ισοπέδωση στο φυσικό της χώρο και μέγεθος, στο περιθώριο δηλαδή.
· Το κέντρο πρέπει να απενοχοποιήσει το κομματικό και το πολιτικό στοιχείο, και να τοποθετηθεί καθαρά· δεν υπάρχει τίποτα θετικό στην απολίτικη στάση σε καιρό κρίσης, το αντίθετο. Για την ώρα αποδεικνύεται δυσκολότερο απ’ όσο θα περίμενε κανείς, ενώ δεν σπανίζουν τα φαινόμενα μετατροπής του απολίτικου σε δόγμα, κάτι που μετασχηματίζει την πολιτική δειλία σε θεσμική/πολιτική αμορφωσιά. Το υπερκομματικό στοιχείο αφορά τη σύνθεση και την ατζέντα – τα πρόσωπα παραμένουν στελέχη κομμάτων, ή έστω διατηρούν την πολιτική ταυτότητά τους· όταν αυτό μπαίνει «κάτω από το χαλί» γίνεται ύποπτο.
Τέλος, το νοικοκύρεμα δεν είναι πολιτική τοποθέτηση ή πρόταση, ειδικά όταν έχει προκύψει έξωθεν με αποφάσεις του κεντρικού κράτους μέσω νομοθετικών πρωτοβουλιών και περιορισμού διαθέσιμων πόρων· είναι αυτονόητο, ως άσκηση επιβίωσης.
· Η αριστερά θα χρειαστεί να κάνει διπλή δουλειά από όλους τους υπόλοιπους για να πείσει. Πρέπει να προσαρμόσει το διαχρονικό ρόλο και λόγο του συνδικαλιστικού (κυρίως) παίκτη, και να παρουσιάσει ένα πειστικό σχέδιο ως υποψήφια διοίκηση. Κανείς δεν εκλέγει «εργαζόμενους» σε θέσεις «διοίκησης» - εδώ ανοίγει ένα αχαρτογράφητο πεδίο για μία νέα πρόταση (κυρίως προς το εσωτερικό) που θα λαμβάνει υπόψη της τους διακριτούς ρόλους και θα περιγράψει νέους κανόνες εμπλοκής. Υπάρχουν αλλαγές που δεν έχουν γίνει και θα έχουν πολιτικό κόστος στο εσωτερικό της, όπως κάθε ρήξη με το παρελθόν.
Η ατζέντα που θα παρουσιαστεί ενδέχεται να είναι σημαντικότερη ακόμα και του εκλογικού αποτελέσματος, γιατί ενόψει εθνικών εκλογών θα κριθεί ως δείγμα του αν η αριστερά δύναται να κάνει το πέρασμα από τη διαμαρτυρία στην διακυβέρνηση.
· Η δεξιά σήμερα έχει το εντονότερο πρόβλημα όλων: με πρόσφατες τις μνήμες υποθέσεων που ερευνώνται από την δικαιοσύνη, τις σκιές του παρελθόντος, και τις καταδίκες (Ψωμιάδης, Παπαγεωργόπουλος) θα πρέπει να πείσει χωρίς να πολώσει με ρατσιστικό και αντιδραστικό λόγο όπως έκανε μέχρι σήμερα. Εδώ το στοιχείο του κόμματος φέρει αρνητικό πρόσημο, ως παλαιοκομματισμός και νεποτισμός, αν όχι συστημική διαπλοκή.
Το γεγονός ότι η όποια υποψηφιότητα θα έχει από πίσω της το κράτος μπορεί κάλλιστα να μετατραπεί σε αδυναμία, αν μετατρέψει την υποψηφιότητα σε συστημική με το πρόσημο που συζητήθηκε παραπάνω.
Στο σημερινό πολιτικό χυλό όπου κυριαρχεί η δυσπιστία και η απογοήτευση οι συνδυασμοί θα κριθούν περισσότερο από ποτέ στις υποψηφιότητες των δημοτικών και διαμερισματικών συμβούλων.
Με τις χθεσινές υποψηφιότητες που ανακοινώθηκαν από το ΣΥΡΙΖΑ, για την Αθήνα και την Περιφέρεια Αττικής, μπήκε μία καλή πολιτική βάση για αυτές τις εκλογές και απομακρύνει το ενδεχόμενο να καταλήξουν στο μέχρι χθες διαφαινόμενο: «η Χρυσή Αυγή και οι άλλοι».
Με τρεις γερούς (ενδεχομένως και φορτισμένους) δημοκρατικούς υποψήφιους για τον δήμο την πρώτη Κυριακή μπορεί να μετριαστεί πολύ η ψήφος στη ΧΑ, και άρα οι θέσεις που θα έχει μετά στο δημοτικό συμβούλιο, ενώ την δεύτερη Κυριακή θα επικρατήσει όποιος μεταξύ αυτών κερδίσει τους πολίτες με την στάση του και ό,τι έχει να προτάξει στις επόμενες 100τόσες μέρες.
Ως σαραντάρης έχω ένα ακόμα λόγο να χαίρομαι για την επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, ανθρώπων όχι απλά της γενιάς μου αλλά μικρότερους μου· επιτέλους κάποιος κάνει την αρχή. Περισσότερα για αυτό σε επόμενο σημείωμα.
Τέλος, όποιος επιλέξει να παίξει σε αυτές τις εκλογές με όρους υπέρ ή κατά του Μνημονίου, να ετοιμάζεται για μονοψήφια ποσοστά. Είναι εκτός τοπικών και περιφερειακών εκλογών, και δεν είναι αυτό που περιμένει να ακούσει όποιος θα ψηφίσει συνειδητά· η αντιμετώπιση των επιπτώσεων της δημοσιονομικής προσαρμογής, η δημιουργία προοπτικής, και η στήριξη των πολιτών που βρίσκονται σε ανάγκη είναι το κρίσιμο.
